Hoofdstuk 16 - Make a wish

Gepubliceerd op 23 december 2022 om 15:00

Emma

Ik lig op mijn bed een spelletje te spelen op mijn DS. Hetzelfde spel als een paar weken geleden, ik moet mijn parkieten verzorgen. Eigenlijk wil ik graag dat ik paarden kan verzorgen, maar daar moet ik een hoger level voor bereiken.

“Emma, kom je!” hoor ik mijn moeder roepen.

“Ja!” roep ik terug.

Ik klap mijn DS dicht leg hem op mijn nachtkastje. Ik vraag me af waarom ik moet komen, al heb ik wel een vermoeden. Het is namelijk kerstavond en zoals ieder jaar tuigen we dan samen de kerstboom op. Een beetje laat vergeleken andere gezinnen, maar papa zegt dat het eigenlijk zo hoort. Mijn ouders houden van tradities en doen er dan ook alles aan om ze in stand te houden.

Ik spring van de laatste traptree en loop de woonkamer in. Tom en Gijs zitten op de bank te kletsen. Voor hen staan allemaal dozen met kerstversiering. Ik wil net vragen waar Yara en Esmee zijn als ik ze op de trap hoor. Samen met Lola en nog meer kerstversiering komen ze de woonkamer binnen. Het verbaast me ieder jaar weer dat Lola en Gijs komen helpen. Ik heb Mara gevraagd om te komen, maar zij ging vanavond naar haar oom en tante in Lelystad. Ik ben een keer in de zomer mee geweest, we bleven daar toen een heel weekend slapen en zijn één dag naar Walibi geweest, dat pretpark ligt namelijk in Flevoland.

Mama en Papa komen de woonkamer in met mokken warme chocolademelk. Zodra ze hun handen vrij hebben, beginnen ze de dozen op te maken. Als eerst maakt mama de doos met de kerstboom open. Ze kijkt om zich heen.

“Komt niemand me helpen?”

Snel zet ik mijn mok terug op tafel en ga bij mijn moeder op de grond zitten. Ook Tom komt bij me zitten, terwijl Lola de plek naast Gijs inneemt. Het liefste zou ik tegen Lola zeggen dat ze daar weg moet gaan, maar Gijs heeft me wel honderd keer gezegd dat hij Lola niet leuk vindt. Wat voor vriendin zou ik zijn als ik hem niet vertrouw.

Mama, Tom en ik zetten de kerstboom op. Zodra hij overeind staat, komen Esmee en Yara helpen met het uitvouwen van de takken. Vroeger hadden we een echte kerstboom, die kochten we dan op een groot plein vlak bij ons huis. Tom haalde dan altijd oliebollen bij de kraam ernaast. Yara en ik kozen dan de boom uit, de laatste paar jaar vindt papa de naalden die uit de boom vallen vervelend. Hij zegt dat het er rommelig uit ziet. Al staat onze kerstboom nooit langer dan twee weken. Meestal heeft mama hem al weggehaald voor dat de vakantie voorbij is.

Gijs komt naast me staan met een doos roze kerstballen. Hij hangt de eerste bal in de boom en houdt de doos voor mijn neus. Hij hoeft niet te zeggen, dat ik hem moet helpen. Ik pak de volgende bal en hang hem in de boom. Met zijn allen maken we er een gezellige avond van, met veel gelach en kerstliedjes.

Het kost ons ongeveer een uur, maar dan hebben we de boom in het rood en roze versiert. Mama is het niet helemaal eens over de kleuren, zij vindt rood en roze niet mooi bij elkaar. Papa vindt daarentegen de boom dit jaar het mooiste, al denk ik dat hij niet meer weet hoe de voorgaande bomen er uitzagen.

“Kunnen we een kerst film kijken?” vraagt Yara dan.

“Natuurlijk,” antwoord mama. “Welke wil je zien?”

Yara springt op en loopt naar de film kast toe. Alsof ze al wist waar de film lag, pakt ze hem en houdt hem aan ons voor.

“De Grinch.”

“Ja, die is leuk,” zeg ik iets te hard.

Tom en Gijs moeten er om lachen en Yara loopt naar de dvd-speler toe om de film erin te stoppen. Ik ga tussen Gijs en Tom in op de bank zitten terwijl Yara de tv goed instelt. Lola kijkt naar de bank waar wij op zitten, maar besluit dan toch om op de andere bank te gaan zitten. Esmee schuift een stukje voor haar op.

“Als jullie nog even wachten, zal ik mini hapjes frituren,” zegt papa.

Yara knikt naar hem terwijl ze nog steeds probeert om het geluid van de film in te stellen. Tom begint het vervelend te vinden en staat op.

“Ga zitten,” zegt hij terwijl hij de afstandsbediening uit Yara haar handen pakt. “Ik doe dat wel.”

Giechelend verstop ik mijn gezicht in een kus, dat voor me op de grond lach. Kon het iedere avond, maar zijn zoals vandaag.

Schrijfster: Krisha van der Male ©Krisha van der Male ©Make a Wish

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.