Hoofdstuk 25 - Make a wish

Gepubliceerd op 13 januari 2024 om 15:00

Gijs

Het allerliefste had ik Emma gebeld, maar ik wil niet het risico lopen om haar in de problemen te brengen. Wat als Esmee ons hoort en alles aan haar ouders vertelt. Ik had beter moeten weten, dit had nooit goed kunnen gaan. Toch wilde en wil ik Emma nog steeds niet kwijt. Ik had nooit zo boos op haar mogen worden, misschien hadden we een oplossing kunnen bedenken of het gewoon moeten vertellen. Nu ben ik haar kwijt en ik kan het pas goed maken wanneer ze weer terug is van vakantie. Als ze dan tenminste nog met me wil praten. Ik zou het best begrijpen als ze dat niet zou willen eigenlijk. Ik zou ook niet met mezelf willen praten als ik haar zou zijn. Misschien moet ik haar dan toch bellen en hopen dat ze opneemt. Als ze dat niet doet weet ze tenminste wel dat ik haar wil spreken.

Ik heb mijn vingers al op de sneltoets als er op mijn deur wordt geklopt. Terwijl ik op bellen druk roep ik:

“Wat is er?”

De deurklink van mijn kamer gaat omlaag en mijn moeder komt mijn slaapkamer binnen. Haar gezicht is lijkbleek en ik weet gelijk dat er iets niet klopt. Ik druk mijn overgaande telefoon uit en leg hem op mijn nachtkastje. Mijn moeder loopt naar me toe en komt bij me zitten.

“Er is iets heel ergs gebeurd.”

Om de een of andere reden praat mijn moeder niet gelijk verder. Ik wil al vragen wat er is als ze toch weer begint te praten.

“Gisteravond heeft Tom en zijn familie een ongeluk gehad en ze zijn daarbij om het leven gekomen.”

Zwijgend kijk ik mijn moeder aan. Er zouden nu honderden dingen door mijn hoofd heen moeten gaan, maar het is leeg. Het enige wat ik kan denken is Emma en aan de gemene dingen die ik tegen haar gezicht heb. Net probeerde ik haar nog te bellen en nu weet ik dat ze nooit meer op zal nemen.

Een hele tijd zitten mijn moeder en ik zwijgend naast elkaar, maar dan vraag ik toch:

“Wat is er gebeurd?”

Opnieuw duurt het even voor mijn moeder antwoord geeft, maar dan zegt ze:

“Een vrachtwagen wilde een andere vrachtwagen inhalen op een eenbaansweg. Tom en zijn familie hadden de pech daar precies te rijden.”

Een vrachtwagen. Onwillekeurig moet ik denken aan Emma haar vele nachtmerries. Wat verschrikkelijk dat haar grootste angst waarheid is geworden en nu is ze er niet meer.    

Schrijfster: Krisha van der Male ©Krisha van der Male ©Make a Wish

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.