Hoofdstuk 26 - Make a wish

Misschien wordt het verdeeld over familie of verkocht, maar die gedachten stond me niet aan. In dat huis ligt iets dat ik wil hebben, of eigenlijk terug wil hebben. Als ik Emma echt zo goed ken als ik denk heeft ze mijn valentijnskaart niet weg gegooid, ook niet na onze ruzie.

Ik voel me net een inbreker als ik de voortuin van het huis dat ik al zo lang ken in sluip. Voor ik de sleutel in het slot steek – hopend dat het slot nog niet veranderd is – kijk ik eerst een achter me om er zeker van te zijn dat er echt helemaal niemand op staat is. Ik moet twee keer draaien, maar dan gaat de deur met een zacht klikje open. Ik verbaas me er bijna over hoe makkelijk dat ging. Heel even blijf ik dralend op de drempel staan, maar dan ga ik snel naar binnen. Ik sluit de deur achter me en loop door naar de trap. Het is een gekke gedachten dat ze nooit meer thuis zullen komen. Ik wil al naar boven lopen als ik door de glazen woonkamerdeur de dvd kast zie. Ik moet gelijk denken aan de laatste kerst samen en loop zonder er verder over na te denken naar de kast toe. Ik zie gelijk de hoes van de film die we gekeken hebben – De Grinch. Ik controleer of de dvd er echt in zit en stop hem dan in mijn rug tas. Gek genoeg wil ik ineens heel graag iets van hen allemaal hebben. Iets wat me altijd aan ze zal doen herinneren.

Met de dvd veilig in mijn tas loop ik de trap op naar boven. Bij iedere tree blijf ik even staan om naar de verschillende lijstjes met foto’s te kijken die er hangen. Normaal gesproken liep ik hier altijd snel voorbij, omdat de meeste foto’s geen betrekking hadden op mijn herinneringen, maar nu voelt het alsof ze dichterbij zijn. Ik hoor Emma haar stem in mijn hoofd terwijl ze vertelt over iets dat er in het zwembad gebeurden. Ik kijk naar de foto en de achtjarige Emma die naast een zestien jarige versie van Tom staan met een ijsje in haar kleine handen. Onwillekeurig glimlach ik terwijl er te gelijker tijd een steek van pijn door mijn hart heen snijdt. Nooit meer ijsjes eten in de lente, of zwemmen in het meer tijdens de zomervakantie. De laatste paar foto’s sla ik over. Zonder nog achterom te kijken ga ik de eerste slaapkamer in, die van Tom. Het is een kleine kamer, maar altijd een fijn plekje geweest. Ik ga op zijn bed zitten en kijk even rustig om me heen, het valt me op dat zijn kamer nog steeds naar zijn aftershave ruikt. Een iets wat kruidig geurtje, dat ik tot de dag van vandaag niet goed kan plaatsen. Als ik verder om me heen kijk zie ik het gele flesje op een plank met wat verzorgingsspulletjes staan. Ik loop er heen en pak het op. Ruim tien jaar was dit het favoriete geurtje van Tom en ik weet zeker dat hij het nog op gespoten heeft voor hij vertrok. Ik rits mijn rugzak open en stop het flesje bij de dvd. Terwijl ik mijn tas weer dichtrits vraag ik me af of dit onder diefstal valt, het zijn tenslotte niet mijn spullen. Al weet ik wel zeker dat zowel Tom als Esmee en ook Emma en Yara liever willen dat persoonlijke spullen bij vrienden te rechtkomen dan bij wildvreemde of zelfs gewoon weg gegooid worden.  

Ik draai me nog een keer om naar de kamer voor ik de deur dicht doe en Tom zijn leven achter me laat. Ik sla de kamer van hun ouders over en ga gelijk de kamer van Esmee in.

Het valt me gelijk op dat Esmee haar kamer heel erg veranderd is sinds de laatste keer dat ik er geweest ben. Nou was dat al een paar jaar geleden, dus echt gek is dat natuurlijk niet. De licht gele muren en vet plantjes maken een rustige indruk, alsof ze hier echt helemaal zichzelf kon zijn. Ondanks dat Esmee en ik elkaar niet helemaal lagen de laatste paar jaar, was ze altijd een goede vriendin. Niet goed wetend wat ik van haar mee moet nemen ga ik op haar bureaustoel zitten en dan zie ik het ineens. Een kleine knuffel beer die half onder de deken verstopt ligt. Ik herinner me de knuffel goed, ze had hem al toen we nog heel klein waren. Nog voor Yara haar geboorte. Waar Esmee was, was beertje ook. Heel voorzichtig pak ik de knuffel op en stop hem bij de andere dingen in mijn rugzak, terwijl ik Esmee fluisterend beloof dat ik goed op de beer zal passen. Ik blijf nog even in haar kamer zitten voor ik besluit dat ik eerst naar Yara haar kamer wil gaan.

Ik open de deur van Yara haar kamer en wordt gelijk toe gelachen door haar vele tekeningen en boeken. Ik hoop met heel mijn hart dat deze niet gewoon weg gegooid zullen worden. Ze was altijd al gek op tekenen, al bleven de meeste bij schetsjes. Ik pak een van haar tekenenblokken en blader er door heen. Ik zie gelijk dat ze Lola getekend heeft. De tekening klopt niet helemaal, maar het is beslist haar beste vriendin. Ook zitten er tekeningen van Tom, Esmee, Emma en zelfs van mij in. Dan zie ik een tekening waar mijn hart van breekt. Ik wist wel dat Yara wist van het geheim van Emma en mij, maar ik wist niet dat ze ons stiekem getekend had. Verbluft knipper ik tegen de tranen in mijn ogen, als ik de datum van de tekening ineens zie staan. Verbaast kijk ik er naar, Yara had deze tekening al gemaakt nog voor ik de valentijnskaart aan Emma gaf. Zonder dat ze het zelf wist had ze ons precies getekend zoals het tussen ons was. Gezellig, liefde vol. Als ik die dag niet boos was geworden, maar samen met Emma een oplossing hadden we nu tenminste geen ruzie gehad. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, als Yara het zag wist Tom er natuurlijk ook van. Waarom heb ik het hem nooit verteld… nu zal ik de kans nooit meer krijgen.

Ik heb net het schetsboek in mijn tas gestopt als ik op Yara haar bureau een klein in leer gebonden boekje zie liggen. Zonder het te openen weet ik dat het haar dagboek moet zijn. Ik pak hem op en stop hem ook in mijn rugzak. Zelf zal ik hem nooit lezen, dat zou verkeerd zijn maar misschien wil Lola hem hebben. Zij is tenslotte ook haar beste vriendin kwijt.

Voor de slaapkamerdeur van Emma twijfel ik of ik wel naar binnen wil. De hele tijd hou ik me voor dat ze er gewoon is. Op haar bed ligt en een spelletje op haar DS speelt of achter haar bureau zit en huiswerk maakt, maar nu is het moment dat ik die illusie moet doorbreken. Heel langzaam open ik haar kamerdeur en haar zoete meisjes geur dringt mijn neus binnen. Mijn Emma, voor altijd mijn mooie, lieve Emma.