Charlotte
Ik zie dat Meze ergens aan denkt en de gedachten vindt ze duidelijk niet leuk. Waarschijnlijk dacht ze aan haar ouders, ze heeft hun al heel lang niet meer gezien. Om de stilte te door breken en Meze weer op aarden te brengen zeg ik tegen Sensa:
“Misschien moet je, je haar paars verven.” Sensa kijkt verbaast op.
“Ik weet het niet, zou mijn moeder niet schrikken als mijn haar ineens paars is.”
“En ze schrok niet toen je het roze geverfd had?” vraagt Daan.
“Ja wel, maar nu vindt ze het niet zo erg meer.”
Daan
Roos slingert gevaarlijk over de weg, terwijl ze iets voor me fiets. Ze hebben het al bijna tien minuten over de roze haren van Sensa. Ik luister wel mee, maar heel veel boeit het me niet. Dit zijn de beste vriendinnen van mijn meisje en haar broer natuurlijk. Ik vind ze wel aardig, maar het zijn geen echte vrienden van mij. We passeren de bus die veel te hard langs rijd. Ik zie dat Meze haar evenwicht even kwijt is. Ze slingert even - nog erger dan Rozanne - maar vind dan gelukkig snel haar evenwicht weer terug.
Meze
De bus rijd weer eens veel te snel voorbij en ik fiets aan de buiten kant. Hij maakt een wind vlaag en ik ben even mijn balans kwijt. Ik hoop dat niemand het gezien heeft, maar aan het gezicht van Daan te zien is dat wel zo. We zijn nu gelukkig wel bijna thuis, ik vind een kwartier fietsen nooit erg alleen vandaag wil ik zo snel mogelijk naar huis. We slapen met zijn alle bij ons thuis en dan zal de vader van Charlotte en Rozanne ons naar Schiphol brengen. Daar zal de moeder van Sensa ons op wachten. Ik heb nog nooit gevlogen net als mijn vriendinnen, op Sensa na dan, Kai was ook al een keer naar het buitenland gegaan met een vriend van hem. Daan is logies dat die al gevlogen heeft hij is anderhalf jaar ouder en een stuk zelfstandiger dan Charlotte. Ik vind de gedachte raar om voor het eerst te vliegen zonder mijn ouders of die van mijn beste vriendinnen.
Rozanne
We zijn bijna thuis en iedereen is stil. Er komt niet een geluid uit de mond van ook maar een persoon die bij ons in gezelschap is. We zijn allemaal in onze eigen wereldjes verzet geraakt. We fietsen langs de school waar we als kind op zaten. Het grote grasveld dat er achter ligt laat me altijd denken aan het huttendorp, Daan en Charlotte hadden elkaar daar leren kennen. Ze werden verliefd en nu zijn ze al ruim acht maanden samen.
We zetten onze fietsen op hun standaard. Kai pakt zijn sleutel uit zijn zak, maar voor hij de sleutel in het slot kon stoppen word er opengedaan. Pepijn een jongen met veel te lang bruin haar en ook nog is mijn broertje doet open. Liv mijn zusje staat er naast, ze lachte en zegt iets onverstaanbaars. Waarschijnlijk dat ze het fijn vindt dat wij er twee en een halve week niet zullen zijn. Ik loop langs haar, door naar de woonkamer.
Charlotte
Ik spring van de fiets van mijn zusje, mijn lange haar volgt me. Het hing nu voor een deel over mijn schouders. De deur word opengedaan en Liv en Pepijn - mijn broertje en zusje - staan in de deuropening. Rozanne loopt langs ze naar binnen. Daan legt zijn arm om mijn schouders en samen lopen we achter de rest aan.
Roos staat binnen in de deuropening van de woonkamer Juda een vriend van Meze zit op de bank en daar naast zat Tomas mij aller beste vriend. Zijn korte blonden haar staat alle kanten op, zoals altijd eigenlijk. Ik word blij van het feit dat ik hem zie en ik moet denken aan onze ontmoeting in de passion.
“Gaan hun ook mee naar Afrika” hoor ik Meze vragen.
“Ja, zij gaan ook mee, gezellig toch?” zegt mijn moeder. Ik knik, maar ik zie aan Meze dat ze het niet zo leuk vind dat Tomas mee gaat. Ze heeft het niet zo op hem en andersom is dat eigenlijk ook zo, ze gaan met elkaar om omdat ik met hen om ga.
Ik loop de trap op naar mijn kamer. Zodra ik de deur opendoe zie ik een paarse koffer op mijn bed liggen en een lijst met spullen die ik verplicht van mijn ouders mee moet nemen. Ik pak mijn ondergoed en pyjama, die leg ik als eerste in de koffer. Daar na zoek ik naar het jurkje dat ik tijdens de bruiloft aan zal trekken. Het is een lichtroze jurkje met bloemen die eraan vast genaaid zitten. Ik was er gelijk verliefd op. De rest van mijn kleren zijn ook de kleren die ik naar school en zo draag. Er wordt op mijn deur geklopt en voor ik kan zeggen dat de persoon binnen mag komen steekt Tomas zijn hoofd op de hoek van de deur.
“Hé”, zegt hij
“Hé”, antwoord ik. Ik lach en zeg: “Weet je waar ik aan moest denken net?”
Hij lacht ook en zegt “nee.”
“Aan onze ruzie en hoe die toen is op gelost.”
Hij knikt en ik zie aan hem dat hij het zich ook nog goed kan herinneren en ik zie dat hij er nog steeds spijt van heeft en niet zoon klein beetje ook.
Ik vertel verder over die dag: “Ik was eerder uit dan dat Meze was, ik wilde naar de aula gaan om op haar te wachten toen Jay aan kwam lopen. Hij zei tegen mij dat die me misten en toen na wat praten kuste hij me.”
Tomas gaat verder met vertellen.
“Je schrok er erg van zonder ook maar op of om te kijken renden je huilend weg. Je boste tegen mij aan.”
“Ja en toen heb je me naar de aula gebracht. We hebben daar echt heel erg lang gelegen ik in jou arme je troostte me. Je luisterde naar me je sprak me moet in en daar na heb je me naar huis gestuurd en nu is alles weer goed. Je bent gelukkig nu weer mijn beste vriend, want ik zou echt niet weten wat ik zonder jou zou moeten.”
Hij loopt naar me toe en helpt me met mijn tas veder in pakken, maar zei verder niks meer.
Rozanne
Ik kan er niet tegen dat Tomas en Charlotte samen op één kamer zijn terwijl Daan beneden zit. Soms denk ik zelfs dat mijn zusje verliefd is op haar beste vriend. Ik heb het niet zo op Tomas. Waarom weet ik niet, maar er is iets met die jongen wat ik niet thuis kan brengen. Iets dat niet klopt.
Ik leg mijn laatste spullen in mijn roze koffer en ga op mijn bed zitten. Meze komt mijn kamer in en laat de koffer zien die ze heeft gekregen hij is diepzeeblauw en zit vol met kleren, boeken, teken spullen en anderen zooi. Nu komt Sensa ook mijn kamer in lopen ze heeft een oranje koffer net zo oranje als de uitgroei in haar haren.
Reactie plaatsen
Reacties